اگر چه ماهیت اصلی و کلی یک ساختمان توسط اولین معمار آن مشخص می‌شود، ولی دکوراسیون داخلی ساختمان چنین نیست. بسیاری از ساختمانها اگرچه سالها از ساختشان می گذرد، در سالهای مختلف و بر اساس تغییر نیازهای آن مجدداً بازسازی می‌شوند که نشان میدهد یک ساختمان هیچگاه نمی‌تواند کامل و تغییر ناپذیر باشد. ساختمانی که بازسازی می‌شود از بیرون کاملاً مثل قبل است اما از درون، صورت کاملاً متفاوتی به خود می‌گیرد. به همین دلیل یک معمار داخلی نه تنها باید روی جایگاه ساختمان و مکان آن از نظر فیزیکی و اجتماعی و سیاسی حساس باشد بلکه باید به وضعیت زمانی و مکانی ساختمان از نظر افراد و نیازهای آنان نیز دقت کند.
طراحی داخلی، که به عنوان یک حرفه، یک هنر و یک صنعت در دنیا شناخته شده، بهینه‌سازی فضاهای داخلی ساختمانها به منظور انجام فعالیت‌های روزمره یعنی زندگی و کار است و براساس معنی مندرج در لغت نامه آکسفورد، دکوراسیون داخلی عبارت است از: “هماهنگ سازی طراحی شده برای به جلوه درآوردن رنگها، اثاثیه و سایر اشیاء در یک اتاق یا ساختمان به صورت هنرمندانه”
بخش اعظم عمر ما در فضاهای داخلی بناها سپری می‌شود. این فضاها محیطی را ایجاد می‌کنند که پاسخ‌گوی نیازهای اساسی ما نظیر سرپناه بوده و بسیاری از فعالیت‌های ما در آن صورت می‌گیرد. همچنین آنچه به یک بنا روح می‌بخشد، فضای داخلی آن است. بنابراین می‌توان گفت کیفیت فضای داخلی از یک طرف تأثیر مستقیمی بر نحوه انجام فعالیت‌های ما در آن دارد و از طرف دیگر نگرش، احوال و شخصیت ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بر این اساس، هدف طراحی داخلی، بهبود عملکرد فیزیکی و روانی فضا برای راحت‌سازی زندگی در آن است. فضای معماری بدون طراحی داخلی یا اصلاً قابل استفاده نیست و یا در صورت قابل استفاده بودن، کارآیی لازم و بهینه را نخواهد داشت.